"Ben kötü bir abiyim, yavan bir sevgili, kıt bir öğrenci. Ödlek, haset, kaypak." dedim.
"Çok güzel." dedi. "Kurduğun cümlenin içinde ne kadar çok sıfat ve 'ben' olursa o kadar iyi. Haydi, üzerine çok düşünmeden tekrar dene."
"Çok sıkıldım. Sizinle burada, kapana kısılmış gibiyim." diye düşündüm. Ama bunu söylemedim. Belki ben kötü, yavan, kıt, ödlek, haset ve kaypağım. Ama...
"... ben aptal değilim." Farkına varmadan aklımdan geçeni söylemiş olmalıyım. Anlamadı, ama onayladı. Bir sonraki hasta ile devam etti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder